Thuis

En dan stap je in Brindisi in het vliegtuig en land je ruim twee uur later op Eindhoven Airport.  Onwerkelijk allemaal. En dan staan daar je kleinkinderen, je zoon, je schoonzoon,  allemaal vol ongeduld en vol enthousiasme op ons te wachten.En dat maakt je weer blij. De rit naar huis door een prachtig landschap. Wat leven we toch in een mooi landje, vooral als de zon schijnt.

En dan neem je ook afscheid van je dochter die het aandurfde om met haar vader een vakantieavontuur aan te gaan van 3 weken en 2300 km. En dan denk je terug aan de vreugdevolle en enthousiaste uren, dagen, weken die je met haar hebt doorgebracht. En aan haar aanstekelijke enthousiasme en haar belangstelling voor allerlei zaken en ideeën die precies hetzelfde waren als die van jouw.

En dan denk je aan die zeeën waarvan het blauw zó naadloos aansloot op die van de lucht dat je niet meer kon zien of je aan zee was of in de hemel. Of eigenlijk toch wel: het was de hemel, drie weken lang.

En dan kom je thuis in een huis dat tot in de puntje gepoetst is. Dat van alle kanten blinkt en glimt. Met opgeruimde kasten en een gevulde koelkast.

oonzoon